این شعر را تقدیم میکنم به کسی که همیشه دوسش دارم :

یادش بخیر اون قدیما تا یه چیزی می شد می گفتیم یا خدا نمی یومدیم خونه وقتی می یومدیم خونه نصف شب از بالا دیوار طلپ می پریدیم تو خونه می خوابیدیم تا 11 ، 12 فردا صبح فردا صبح هم که بلند می شدیم می رفتیم تو کوچه بچه های کوچیک می یومدن سر وقتمون برای مرافه و دعوا بهشون می گفتیم ولمون کنین چون شما تا اینکه آشنا شدیم با دخترکی سربو هوا اسمش سحر بود بهش می گفتن لیلا رفتم جلو گفتم سلام لیلا دوست می شی با ما گفت برو ولگرد بی سرپا می دمت دست مامورا بار دیگررفتم جلو گفتم سلام لیلا دوست می شی با ما تا اینکه لیلا دوست شد با اخلاق ما طوری که بهم می گفت دوست دارم قد یه دنیا از عشق به لیلا کارمون کشید به تریاک و دوا یک روز از همین روزا لیلا رو دیدم با جونی خوش تیپ رعنا رفتم جلو گفتم سلام لیلا بی محل کنارم رد شد بار دیگر جلو رفتم گفتم سلام لیلا گفت برو ولگرد بی سرپا می دمت دست مامورا تا به خود جنبیدم دیدم در یک دست سرنگ و در دست دیگر دوا تا آمدم تزریق کنم رسید پیامی از سوی خدا گفت تو آیا همان جوانی نبودی که کلامت بود یا خدا گفتم آری آن جوان شرمنده است از آن پس اذان را قسم خوردم و جان مادرم را که به هیچ کس دل نبندم جز خدا .  

تو زندگیت به گذشته و چیزایی که از دست دادی فکر نکن به حال و چیزایی که تو آینده می خوای بدست بیاری فکر کن کسی هست که به امیدش بتونی زنده باشی .

انصافا اگر خوشتون اومد نظر بدین آدمای با معرفت همیشه نظر میدن :

......................................................................................